Περπατώντας ολόκληρη την ημέρα από το χάραμα μέχρι το σούρουπο , αγγίζεις τα όρια σου , βλέπεις εικόνες που μόνο εσύ μονοπωλείς από εκείνο το μοναδικό σημείο και συνειδητοποιείς την ύπαρξη σου. Το πόσο μικρός είναι ο κόσμος που ζούμε με τα πάθη του και τα συμφέροντα του αλλά και τις δυνατές φιλίες και αξίες της ζωής. Όλα είναι κάτω από τα πόδια σου. Και εσύ εκεί πάνω , παρέα με έναν καλό φίλο και τα σκυλιά σου προσπαθείς να βιώσεις αυτόν τον μοναδικό κόσμο , που ακόμη δεν έχει μολύνει ο άνθρωπος. Η καλημέρα εδώ με έναν τσοπάνη , έχει ακόμη αξία .Η επίσκεψη στο καλύβι του , είναι γεγονός που θα το θυμάται και μετά από χρόνια που θα ξανασυναντηθείς μαζί του .
Εδώ είναι όλα διαχρονικά. Οι πέρδικες , τα γίδια , ο άνεμος , οι κορφές , οι λαγοί, οι πέτρες, οι παραδόσεις του τόπου μας. Εδώ πάνω αποζητάει καταφύγιο ο άνθρωπος της πόλης , έστω και για λίγα εικοσιτετράωρα. Εδώ πάνω μας ανεβάζουν αυτά τα υπέροχα , υπερήφανα πουλιά οι πέρδικες.. Διάλεξαν να ζουν μόνες σε πολύ δύσκολες συνθήκες αλλά αξιοπρεπείς , σε έναν κόσμο δικό τους , πλάι στις αετοφωλιές και στην αγριότητα των ανέμων και των γκρεμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου