Kυνηγώντας στον βάλτο...
Κατ εικόνα της μπεκάτσας, το μπεκατσίνι έχει ένθερμους οπαδούς που τρέφουν για λόγου του αμέριστη λατρεία.
Ξυπνά τέτοιο ενδιαφέρον ώστε πλήθος είναι οι κυνηγοί υδροβίων θηραμάτων που καταφτάνουν κάθε χρονιά στις περιοχές διαχείμασης του πουλιού, στην Ιρλανδία και στο Μαρόκο, για να κορέσουν το ακατασίγαστο πάθος τους.
Εχει φωνή που δεν σε ξεγελάει. Όταν πετάγεται από την λάσπη ακούγεται ένα πλατάγιασμα που μερικοί το ερμηνεύουν σαν φιλί αποχαιρετισμού στον κυνηγό.
Για το μπεκατσίνι υπάρχουν θαυμάσιες ιστορίες ζωής και γεγονότα που ανακαλύπτουν ξανά την αντιφατική και ανεκπλήρωτη αγάπη του κάθε αληθινού κυνηγού προς αυτό. Γιατί είναι δύσκολο, αφού το έχεις γνωρίσει , να μην αντέξεις στο κάλεσμά του αν και πρέπει να σηκώνεσαι την αυγή, για να πάς να το συναντήσεις. Όπως μια κρυφή αγάπη.
Τα μπεκατσίνια του χειμώνα είναι αυτά που σχεδιάζουν στον αέρα ένα σύνολο μπερδεμένων και αλλόκοτων γραμμών, αραβουργήματα που γι' αυτά είναι σχεδόν πάντα ο δρόμος της σωτηρίας, , εκείνος που η φύση δίδαξε στο είδος , γεμίζοντας τη διαδρομή του με στροφές , με διαδρομή που παράδοξα καταλήγει σε μία νοητή ευθεία γραμμή. Αλλά αυτά είναι τα μπεκατσίνια του χειμώνα , που σε λίγους δίνεται το προνόμιο και η ευκαιρία να τα αποχωρίσουν από τον ουρανό και όταν αυτό συμβαίνει σου φαίνεται σα να έχεις έναν πολύτιμο καρπό.
https://www.gpeppas.gr/paridatia/mpekatsini/mpekatsini.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου