Πιο κάτω λοιπόν θα αναφέρω λίγα δικά μου λόγια γι αυτό το θήραμα και κατόπιν θα σας περιγράψω τις κυνηγετικές μου εμπειρίες με τα Γκόρντον σέττερ σ αυτό το θήραμα.
ΟΙ ΠΕΡΔΙΚΕΣ
Η Μυθολογία τη θέλει όμορφη νύφη, της οποίας τα θέλγητρα, ενόχλησαν την Μητέρα των Θεών, την Ήρα, που την γκρέμισε από την Ακρόπολη. Η Παλλάδα Αθηνά όμως την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε πουλί για να σωθεί. Αυτό το πουλί γέμισε από τότε τα Ελληνικά βουνά, που αντιλαλούσαν από το κελάηδημά της!
Οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν ξεχωρίσει τα δύο συγγενικά είδη πέρδικας, κυρίως από το κελάηδημά τους, γεγονός που επιβεβαιώνει ο Θεόφραστος, λέγοντας πως "οι πέρδικες εντεύθεν του Κορυδαλλού κακαβίζουν (δηλ.κακαρίζουν) ενώ οι άλλες τιτιβίζουν" . Ο Αριστοτέλης το "κακάρισμα" το έλεγε "κακάβισμα", υποστηρίζοντας πως οι πέρδικες παράλλασσαν την φωνή τους.
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι αποκαλούσαν την Ελληνική πέρδικα "κουτορνίθι", παραφθορά της λέξης "κοθόρνιθα", από τους κοθόρνους, τα αρχαία πολεμικά σανδάλια. Κι' αυτό λόγω του κόκκινου χρώματος των σανδαλιών και του ίδιου χρώματος των ποδιών της πέρδικας. Όσοι λοιπόν, από άγνοια χρησιμοποιούν την λέξη "κουτορνίθι" για την Ελληνική πέρδικα, θα πρέπει μάλλον να την απευθύνουν σε άλλο είδος! Πάντως όχι στην πέρδικα, της οποίας η πονηριά και η εξυπνάδα, έχουν εγκωμιαστεί όχι μονάχα από τους ερευνητές, αλλά και από την Ελληνική λαϊκή Μούσα.
Η Ελληνική πέρδικα αναφέρεται σε πολυάριθμους πληθυσμούς μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Λέγεται δε πως με ειδικές μεθόδους συλλαμβάνονταν και σε μεγάλους αριθμούς, γίνονταν η εξαγωγή της για τον εμπλουτισμό των βιοτόπων άλλων Ευρωπαϊκών χωρών.
Αν οι συνήθειες και η βιολογία της μνημονεύονται από τους ερευνητές και τους φυσιοδίφες, η νεότερη λαϊκή ποίηση, αλλά και η λογοτεχνία, αφιερώνουν αμέτρητους στίχους και διηγήματα με προσωποποιημένη την πέρδικα ή αντίστροφα.
H πέρδικα ανήκει στην τάξη των ορνιθομόρφων (Galliformes), πού η εμφάνισης τους πηγαίνει πίσω στην παλαιόκαινο περίοδο, πριν από 50 –60 εκατομμύρια χρόνια. Η τάξη αυτή περιλαμβάνει πουλιά μέσου, αλλά και μεγάλου μεγέθους.
Εντάσσεται στην οικογένεια των Φασιανίδων (Phasianidae) που περιλαμβάνει 178 είδη περίπου σ' ολο τον κόσμο και στην υποοικογένεια των περδικίνων (Perdicinae), στην οποία ανήκουν 132 είδη.
ΒΙΟΛΟΓΙΑ
Η πέρδικα είναι μονογαμικό πουλί, αν κι έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις όπου η αρσενική , ανάλογα με το κοπάδι, μπορεί να ζευγαρώσει με περισσότερες θηλυκές.
Η πέρδικα είναι πουλί παμφάγο, σπόροι, βλαστάρια, έντομα ,σκουλήκια, ακρίδες, καρπούς κ.λ.π. Πάντα μαζί με την τροφή τρώει και μερικά πετραδάκια που την βοηθούν στην πέψη.
Οι πέρδικες τρέφονται νωρίς το πρωί και αργά το απόγευμα.
Το βράδυ συγκεντρώνεται το κοπάδι σε ορισμένο μέρος για το κούρνιασμα.
Η περίοδος αναπαραγωγής αρχίζει τον Ιανουάριο, Φεβρουάριο και τα πουλά τότε σχηματίζουν ζευγάρια. Κάνουν 10-15 αυγά που εκκολάπτουν για 20 ημέρες περίπου.
Εχθροί της πέρδικας είναι τα γεράκια , η αλεπού, τα φίδια .τα κοράκια, το τσακάλι κ.λ.π.
Στην πατρίδα μας απαντώνται 3 είδη.:
H ALECTORIS GRAECA-GRAECA η ελληνική πέρδικα , που ακούει στις ονομασίες βουνίσια η πετροπέρδικα.
H ALECTORIS CHUKAR η νησιώτικη πέρδικα
ALECTORIS GRAECA-GRAECA
(Το βιντεάκι είναι του Κ Γκριτζάλα)
Πετροπέρδικα
Γενική περιγραφή
Μήκος. 32-35 εκ. περίπου
Βάρος. 900 γρ. Περίπου
Άνοιγμα φτερούγων. 46-53 εκ
Χαρακτηριστικά γνωρίσματα:Το πάνω μέρος του σώματος της , το κεφάλι , το στήθος και η κοιλιά είναι γκριζωπά. Στα πλευρά της υπάρχουν 12-13 εναλλασσόμενες εγκάρσιες λωρίδες μαύρου και λευκού χρώματος. Ο χαλινός , το σημείο που ενώνεται η βάση του ράμφους με την μαύρη λουρίδα που περιβάλει τον λαιμό, είναι μαύρος . Περιδέραιο σε σχήμα U. Το μαύρο περιλαίμιο που περιβάλλει τα μάτια περνά πάνω απ' αυτά και καταλήγει στο λαιμό σε σχήμα ωοειδές. Τα καλυπτήρια της ωτικής χώρας είναι γκριζωπά. Το λευκό πάνω από το μαύρο περιλαίμιο εκτείνεται μέχρι και το τέλος του κεφαλιού. Το ράμφος της είναι κοντό, καμπύλο και κόκκινου χρώματος, όπως και τα πόδια της.
Βιότοπος. Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησος, Θεσσαλία, Ήπειρος, Μακεδονία, Νησιά Ιονίου, Κύθηρα.
Φωνή. Διαπεραστική μεταλλική, με χαρακτηριστικό τσίκιρι-τσικ, τσίκιρι-τσικ.
H ALECTORIS CHUKAR
Νησιώτικη Πέρδικα
Γενική περιγραφή
Μήκος. 30-32 εκ. περίπου
Bάρος. 750 γρ. Περίπου
Άνοιγμα φτερούγων. 45-50 εκ
Χαρακτηριστικά γνωρίσματα: Ράχη, καστανόγκριζη. Στήθος και κοιλιά χρώματος γκρίζου, που καταλήγει σε κεραμιδί. Στα πλευρά της υπάρχουν 8-10 λωρίδες μαύρου χρώματος. Ο χαλινός της, το τμήμα ανάμεσα στη βάση του ματιού, είναι λευκός σε σχήμα V.Φέρει επίσης μαύρη ράβδωση, στο κεφάλι, που στενεύει πίσω από το μάτι και γίνεται διακεκομμένη.Το υπογάστριο φέρει σταχτοκόκκινο φτέρωμα, με κηλίδες προς τη μέση του στήθους που το κάνουν γκριζόλευκο. Οι ωτικές χώρες επίσης είναι πιο καστανές. Τα αρσενικά άτομα στο μέσο μέρος του ταρσού, φέρουν κεράτινη διόγκωση (κότσι), απ' όπου προήλθε και η λαϊκή ονομασία τους « Κότσος».
Βιότοπος. Νησιά του Αιγαίου , Κρήτη, Ανατολική Θράκη.
Φωνή. Δυνατή, με χαρακτηριστικό κάκαρα-κακ κάκαρα κακ..
ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΣ
Για πολλούς θεωρείται το πιο δύσκολο, αλλά και το πιο λεβέντικο κυνήγι. Χρειάζονται αρκετές γνώσεις, γυμνασμένα πόδια, μεγάλη αντοχή, δυνατοί πνεύμονες και το βασικότερο ικανά περδικόσκυλα. Τα περδικόσκυλα πρέπει να είναι σκυλιά δείκτες με ανοικτή έρευνα, πολύ καλή όσφρηση, αντοχή, και σταθερή φέρμα.
Τέτοια κυνηγόσκυλα μπορεί να επιλέξει ο κυνηγός κατά κύριο λόγο ανάμεσα στις Αγγλικές (Σέτερ- Πόιντερ}φυλές, αλλά συχνά αξιόλογα σκυλιά , κατάλληλα γι' αυτό το κυνήγι , υπάρχουν και ανάμεσα στις Ηπειρωτικές φυλές κατά την γνώμη μου.
Σε γενικές γραμμές δεν υπάρχει κάποια μαγική «συνταγή» για το ιδανικό περδικόσκυλο. Υπάρχουν απλά τα ικανά και τα λιγότερο ικανά πουλόσκυλα.
Όπως όλα τα είδει κυνηγίου , έτσι και και το κυνήγι της πέρδικας θέλει ιδιαίτερη προσοχή και είναι λόγω των βουνών επίπονο και απρόσιτο για ερασιτέχνες ως επικίνδυνο για τον ευατό τους.
Ντεμί τσόκ (***) και φυσίγγια με μέτρια – ισχυρή γόμωση και σκάγια 6-7 θεωρούνται καλές προϋποθέσεις για εύστοχο αποτέλεσμα. Προσοχή επίσης στίς μακρινές τουφεκιές, είναι κρίμα να τραυματίζονται πουλιά και να χάνονται στον ορίζοντα ,να αιμορραγούν μέχρι να ψοφήσουν μακριά μας, άσκοπα.
Το κυνήγι της πέρδικας ξεκινά όταν ο καιρός είναι ζεστός ακόμη. Ο κυνηγός χρειάζεται ελαφριά ενδύματα , ώστε να αναπνέει το σώμα του, τα άρβυλα πρέπει να είναι άριστης ποιότητας, ελαφριά που να κρατούν την άρθρωση του αστραγάλου σε σωστή θέση.
Απαραίτητο βάρος το νερό για μας και τα σκυλιά μας. Επίσης ένα μικρό φαρμακείο- δεματάκι θα ήταν μεγαλύτερη ασφάλεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου